Optreden tegen wil en dank
We weten nu dat Live Aid een groot succes werd. In 1985 stond dat succes allerminst vast. Een live-concert dat over de hele wereld op tv vertoond zou worden, met satelietverbindingen tussen verschillende landen was nog nooit vertoond.
De hele sateliet-techniek stond nog in de kinderschoenen en zelfs voor de meest optimistische technicus was het duidelijk dat Live Aid technisch gezien eigenlijk onmogelijk was. Tot twee weken voor het concert was zelfs volstrekt onduidelijk of de BBC het concert in Londen uberhaupt wel wilde registreren.
Veel bands hadden bovendien allerlei eisen en wensen, maar dat was voor Bob Geldof onbespreekbaar: "Je doet het op onze manier. Je speelt maximaal twintig minuten en daarna trappen we je van het podium af." Geen wonder dus dat veel artiesten en bands terughoudend waren om tijdens Live Aid op te treden. Drie weken voor Live Aid had nog geen enkele grote naam toegezegd.
Maar de grote dag naderde, en de pers wilde namen horen. Bob Geldof loste het probleem eenvoudig op. Tijdens een persconferentie somde hij alle bands op die hij in de weken ervoor benaderd had. "En al deze bands hebben toegezegd om tijdens Live Aid belangeloos op te treden."
Veel bands en managers hingen onmiddellijk aan de lijn met Geldof: Hoe kwam hij erbij! Ze hadden niks toegezegd! Maar nu moesten ze wel...