Postuum portret
(Pablo Picasso, voluit Pablo Diego Jose Fransisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano Santisima Trinitad Ruiz y Picasso)
In de jaren vijftig kreeg Picasso in zijn huis in Zuid-Frankrijk bezoek van de cosmeticamiljonaire en kunstfilantrope Helena Rubinstein. Rubinstein wilde dat Picasso haar portret zou schilderen en van een vriendin had ze gehoord dat Picasso daarmee had ingestemd. Ze probeerde hem telefonisch te benaderen voor een afspraak, maar steeds vertelde Picasso met een verdraaide stem dan dat 'monsieur' om een of andere reden niet aan de telefoon kon komen.
Uiteindelijk verscheen ze onaangekondigd bij Picasso's woning. Picasso ontving haar, maar vertelde dat hij alleen portretten maakte van vrouwen met wie hij had geslapen. "Ze was er niet op tegen", schepte Picasso later op, "hoewel ik dat later wel was. Ze was vreselijk. Zo dik."
Vervolgens ging Picasso dan toch aan de slag. Hij maakte zo'n veertig schetsen van haar hals, ogen, handen, kin en mond. "Dat is genoeg", zei hij toen.
"En mijn portret dan?" vroeg Rubinstein.
"Dat wordt een postuum werk", antwoordde Picasso.
Rubinstein zou hem hebben vervloekt met de woorden: "Verdoemd zij deze duivel."