Slagwerkers hebben vaak niet al te veel te doen tijdens uitvoeringen van orkesten. In een bepaald muziekstuk mag de paukenist alleen op de eerste noot en de laatste noot van het stuk een klap geven.
De paukenist van een orkest die dit muziekstuk een aantal avonden achter elkaar in het concertgebouw moet spelen, heeft het al snel bekeken. Hij geeft aan het begin van het stuk de eerste klap, loopt stiekem de zaal uit en drinkt een biertje in het cafe. Als het stuk bijna ten einde is, wandelt hij weer terug naar zijn plek achter in het orkest en precies op tijd geeft hij de laatste klap.
Dit gaat een paar avonden goed. Tot het moment dat de trombonisten de stokken van de paukenist verstoppen. Wanneer de paukenist terugkomt van zijn kroegbezoek en ontdekt dat zijn stokken verdwenen zijn, aarzelt hij geen moment. Hij trekt zijn schoen uit en geeft een ram op de pauk met het schoeisel.
De avond erna neemt de paukenist het zekere voor het onzekere. Uit voorzorg neemt hij zijn stokken mee naar de kroeg. Als hij terugkomt, is heel zijn pauk bedekt met centen.
Waar of niet waar?
Het is een mooi verhaal, maar helaas is het niet waar. Het wordt al jaren door musici van diverse orkesten verteld.
