Een stel gaat op reis naar China. De hond gaat mee. Omdat ze het land goed willen leren kennen, besluiten ze ook in echte Chinese restaurants te gaan eten. Op een dag komen ze in een restaurant waar niemand Engels spreekt. Daarom besluiten ze op goed geluk maar wat te bestellen. Met handen en voeten leggen ze uit dat ook de hond te eten moet hebben. Vriendelijk knikkend neemt de ober de hond mee naar achteren.
Even later wordt het eten opgediend en met smaak opgegeten. Alleen wordt mevrouw wel steeds bezorgder over het lange wegblijven van de hond. Op een gegeven moment probeert ze duidelijk te maken dat ze wil weten waar het beest gebleven is. Gelukkig is er inmiddels een chinese klant gekomen die ook een beetje Engels spreekt.
Hij praat even met de ober en vertelt het paar dat zij zojuist genoten hebben van een heerlijk maal met als hoofdgerecht hun eigen viervoeter.
Waar of niet waar?
Als je bedenkt hoeveel broodje aap verhalen er zijn over Chinese restaurants en dieren die daar in het eten verwerkt zijn, is het een wonder dat deze eetgelegenheden nog zoveel klandizie hebben… Het verhaal komt in vrijwel ieder boek over broodje aap verhalen voor.
Onlangs kwam dit verhaal ook nog voor in een aflevering van de TV-serie Ally McBeal. Daar was het geen hond maar een kikker die sneuvelde. Een kikker? Ja. Een wedstrijd verspring kikker.
Eigenaar van de kikker wil weten waar zijn kikker gebleven is. Zijn Chinese date vraagt dat aan de ober en vertelt dan: “Het goede nieuws is dat je kikker al terug is. Het slechte nieuws is dat hij een beetje taai is.”
