Een jongeman is net klaar met zijn opleiding en moet gaan solliciteren. Omdat het schrijven van sollicitatiebrieven niet zijn sterkste kant is, besluit hij in de bibliotheek een boekje over het schrijven van sollicitatiebrieven te halen.
Weer thuis gekomen gaat hij schrijven. In het boekje staat een prachtige voorbeeldbrief en hij neemt een groot deel van dit voorbeeld over. Eindelijk is de brief klaar en de jongeman leest deze nog een keer door. Leuke brief, af en toe beetje rare zinnen, maar goed die kwamen uit het voorbeeld dus die zullen wel kloppen. De brief gaat in de envelop en wordt gelijk op de post gedaan.
Thuis gekomen pakt hij het boekje en kijkt nog eens naar het voorbeeld. Hij slaat de bladzijde om en leest: Opdracht: Haal de fouten uit het voorbeeld op de vorige bladzijde.
Waar of niet waar?
Een jongen moet solliciteren van de Sociale Dienst, maar heeft daar geen zin in. Liever houdt hij zijn uitkering en verdoet hij zijn tijd met nietsdoen. Met tegenzin reageert hij op een vacature van een uitgeverij die op zoek is naar een corrector. In zijn brief stopt hij tientallen spel- en stijlfouten. De afwijzing komt snel.
“Onze keuze is gevallen op een andere kandidaat. Dit betekent echter geenszins dat u niet geschikt zou zijn voor deze functie.”
Deze afwijzing liet de jongen aan de Sociale Dienst zien, waarmee hij zijn uitkering weer voor twee maanden veilig stelde.
