Een oude vrouw woonde al jaren alleen, samen met haar poedeltje. De vrouw en het poedeltje waren onafscheidelijk. De vrouw verzorgde haar troeteldiertje goed, en deed haar poedel een keer per week in bad.
Na het bad stopte de vrouw haar hondje in een niet al te hete oven, om het dier op die manier af te drogen. Dat ging jarenlang goed. Tot de vrouw van haar kinderen een magnetron voor haar verjaardag kreeg.
Na het wekelijkse bad stopte de vrouw haar poedeltje nu in de magnetron, op de ontdooistand. De haren van het hondje stonden al gauw in brand. Voor de vrouw kon ingrijpen explodeerde de poedel.
De vrouw liet het er niet bij zitten en klaagde de fabrikant van de magnetron aan. Nergens in de gebruiksaanwijzing stond namelijk vermeld dat je geen levende dieren in een magnetron mocht stoppen. De vrouw won en incasseerde een miljoen.
Waar of niet waar?
Klassiek en niet waar. Er zijn met name in Amerika tientallen absurde rechtszaken gevoerd, waarbij ‘slachtoffers’ smartegeld eisen van een fabrikant. Dit verhaaal wordt daarbij ook vaak genoemd. En hoewel veel ‘smartegeld-verhalen’ op waarheid berusten, geldt dat niet voor dit verhaal.
