George ligt net in bed, wanneer zijn vrouw tot de ontdekking komt dat ze het tuinlicht heeft laten branden. George is de beroerdste niet, dus die gaat op zijn pantoffels naar beneden. Wanneer hij door het raam naar buiten kijkt, ziet hij onbekenden bij zijn garage naast het huis. Ze sjouwen met spullen. Inbrekers!
George belt onmiddellijk de politie. De agent aan de andere kant van de lijn vraagt hem of de inbrekers van de garage het huis in kunnen komen. “Nee, alle deuren en ramen van het huis zitten op slot”, antwoordt George.
De agent vertelt dat alle agenten met andere zaken bezig zijn, maar dat hij een patrouille zal sturen zodra er weer agenten vrij zijn.
George hangt de telefoon op, telt tot dertig en belt terug. “Hoi, ik belde jullie net om te melden dat er inbrekers in mijn garage staan. Nou, jullie hoeven niet meer te komen want ik heb ze neergeschoten.”
Binnen vijf minuten staan er drie politieauto’s met gillende sirene bij George voor de deur. De agenten grijpen de inbrekers meteen in de kraag. Een van de agenten roept George ter verantwoording.
“Ik dacht dat je zei dat je ze had neergeschoten!”
George antwoordt: “Ik dacht dat jullie zeiden dat er geen agenten beschikbaar waren.”
Waar of niet waar?
Het verhaal wordt al jarenlang als mop of ‘waar gebeurd’ broodje aap-verhaal verteld. Waar gebeurd is dit verhaal niet, maar David Mikkelson van de Amerikaanse Urban Legend-site ‘Snopes’ meldt dat er in september 2003 in Texas een vergelijkbaar incident werkelijk heeft plaatsgevonden:
De 63-jarige pastoor Paul Weymouth ontdekt dat er in zijn kerk is ingebroken en belt dat door naar de politie. Wanneer er na ruim veertig minuten nog steeds geen agent is langsgekomen, belt de pastoor nog een keer. Dit keer met de mededeling dat hij door de inbrekers gegijzeld wordt en dat ze hem dreigen te vermoorden.
Er worden onmiddellijk een aantal politieauto’s op de gijzeling afgestuurd. De agenten kunnen echter niet lachen om het geintje van de pastoor en slaan hem in de boeien wegens het doorgeven van een valse melding.
