Een vrouw krijgt een aanstelling als lerares op een middelbare school. Wanneer de vrouw na anderhalve maand nog steeds geen salaris heeft ontvangen, belt ze met de administratie om te vragen waar het geld blijft. De administratie vertelt haar dat er helemaal geen dossier van de vrouw bekend is en dat ze dus ook geen geld kunnen overmaken.
De vrouw krijgt het advies een maand te wachten om te kijken of ze dan wel geld krijgt. Maar ook de maand erna: geen geld. De lerares belt weer, maar de administratie blijft volhouden dat de vrouw niet bestaat. Er is geen personeelsdossier van haar te vinden.
Uiteindelijk, twee dagen voor de derde maand, krijgt de lerares een telefoontje van de administratie. Haar dossier is terecht.
Een stagiaire die op de administratie is komen werken, is nogal klein van stuk en had daardoor problemen met de hoogte van haar stoel. Daarom had ze het eerste dat ze tegenkwam, een stapel dossiers, op haar stoel gelegd, zodat ze beter kon typen. Het is niet bekend hoeveel andere docenten op die manier maandenlang hun salaris mis zijn gelopen.
Waar of niet waar?
Broodje aap-verhalen worden over de hele wereld verteld. Veel verhalen die wij in Nederland vertellen, worden vrijwel identiek ook in andere landen verteld.
Er zijn ook uitzonderingen en bovenstaand verhaal is daar een goed voorbeeld van. In Zuid-Afrika is het verhaal over de lerares die geen geld krijgt een klassieker. Buiten Zuid-Afrika was het verhaal tot nu toe amper bekend.
