De Romeinse vrouw Agrippina was niet echt een heel erg prettig mens. Ze was geobsedeerd door macht en ging door roeien en ruiten om die macht te bereiken. Agrippina was getrouwd met keizer Claudius. Uit een eerder huwelijk had ze al een zoon: Nero.
Agrippina wilde niets liever dan dat haar geliefde zooon Nero uitgeroepen werd tot keizer over het Romeinse rijk. Ze consulteerde haar waarzeggers om te horen wat die ervan vonden.
agrippina “Ja. Nero zal regeren over het Romeinse rijk”, zeiden zij. “Maar. Hij zal zijn moeder vergiftigen.”
“Dat moet dan maar”, oordeelde Agrippina. Ze vergiftigde haar man, keizer Claudius, en Nero werd uitgeroepen tot de nieuwe heerser.
De waarzeggers hadden de toekomst goed voorzien, want Nero probeerde inderdaad zijn moeder om te brengen. Een eerste poging om Agrippina te vergiftigen mislukte. Een gewaarschuwd mens telt voor twee en Agrippina had al anti-stoffen gedronken voor zij vergiftigd werd.
De tweede poging van Nero was iets minder subtiel: het plafond van haar slaapkamer werd half gedemonteerd, zodat het tijdens haar slaap boven haar bed in zou storten. Deze poging mislukte omdat Agrippina op tijd gewaarschuwd werd.
Ook de derde poging om zijn moeder te vermoorden mislukte. Nero stuurde Agrippina de zee op in een boot die verre van zeewardig was. De boot verging zoals gepland was, maar Agrippina zwom naar land.
Nero besloot om het dan maar ouderwets met het zwaard te doen. Een centurion kreeg opdracht om het hoofd van Agrippina met zijn zwaard te doorklieven. De centurion wachtte Nero’s moeder op en haalde uit met zijn zwaard. Agrippina was zwaar gewond, maar helder genoeg om te beseffen wat er gebeurde.
Ze ontblootte haar borsten en riep uit: “Val deze twee maar aan, want het zijn deze borsten die het monster Nero ooit gevoed hebben.”
