Na jarenlange verkering besluit een stel dat het tijd wordt om eens te gaan trouwen. Een goed oostelijk gebruik is om het bruidspaar tegemoet te komen in de kosten door geen cadeaus te geven maar geld.
Het geld wordt door de genodigden afgegeven bij het doen van de nodige felicitaties en zolang veilig opgeborgen in een kistje. Als het leeuwendeel van de gasten gearriveerd is en het feest in volle gang, levert de bruidegom het kistje in bij de zaaleigenaar die zich voor de verdere duur van het feest over het kistje ontfermt.
Aan het eind van de avond zijn de gasten uitgezwaaid en haalt de bruidegom het kistje weer op bij de zaaleigenaar. Thuis aangekomen gaat de eerste aandacht niet uit naar de eerste huwelijksnacht maar naar de opbrengst van het feest. Het kistje blijkt echter leeg. De eerste huwelijksnacht is een groot drama.
De volgende dag wordt de politie gewaarschuwd. Deze doet een diepgaand onderzoek, zonder resultaat, het geld is en blijft weg. Begaan met het lot van het kersverse bruidspaar, besluit de vader van de bruid om alle kosten van de bruiloft voor zijn rekening te nemen.
Na een paar weken echter wordt de gemonteerde videoband van de huwelijksdag afgeleverd bij het kersverse echtpaar. Deze besluiten om de band voor het eerst te bekijken met de trouwste vrienden, ouders en schoonouders. Na een half uur verschijnt de bruid in beeld, die danst met haar nieuwe schoonvader. Op de achtergrond is duidelijk zichtbaar dat de bruidegom stiekem het kistje met geld opent, en de inhoud in de binnenzak van zijn jasje steekt.
Waar of niet waar?
Dit verhaal kwam via e-mail binnen. Het is een variant op een bekend verhaal. In de meest vertelde versie is het geen kistje met geld, maar de portemonnee van de vader van de bruid die door de bruidegom ontvreemd wordt.
Hoewel bovenstaande versie zich in Twente afspeelt, is het verhaal ook in de Verenigde Staten bekend. In het Urban Legends Archive, waar de herkomst van vrijwel alle broodje aapverhalen staat te vinden, wordt vermeld dat het niet waar is.
