Na een voetbalwedstrijd zit een man samen met z’n teamgenoten in de kantine. Hij vertelt dat hij de week ervoor een leuke plant heeft gekocht, zo’n tropisch geval.
Het grappige is dat als je de plant water geeft, hij spontaan begint te fluiten, echt zo’n hoog geluid. Z’n teamgenoten beginnen gelijk te lachen, leuk een fluitende kamerplant. Er is een persoon die niet lacht. Hij is geinteresseerd in de plant en vraagt of hij hem mag bekijken. Oh natuurlijk, ga straks maar mee. Zo gezegd zo gedaan. En ja hoor beetje water geven en de plant begint inderdaad te fluiten.
De man is echter een liefhebber van vogelspinnen. Hij herkent het geluid en inderdaad in de plant zit een vogelspin de eitjes te bewaken. Om af te schrikken maakt deze een hoog fluitend geluid. De plant is afkomstig van een buitenlandse kwekerij en af en toe komen er vogelspinnen in terecht.
Waar of niet waar?
Het verhaal is niet waar, melden zo’n beetje alle folkloristen en websites die zich met dit soort verhalen bezig houden.
Een variant op bovenstaand verhaal staat te lezen in de bundel Broodje @@P. In dat verhaal gaat het om een cactus die explodeert door de grote hoeveelheid jonge tarantulla-spinnetjes die in de plant zitten. Dat is ook al niet waar.
An van den Brande, zelf een groot liefhebber van vogelspinnen, meldt nog het volgende:
“Omdat zoveel mensen het blijkbaar nog steeds geloven zou ik graag wat meer informatie verschaffen en aantonen waarom het verhaal niet klopt.
Dit verhaal circuleert al sinds de jaren ’70 en het voor het eerst opgedoken in Scandinavie. Er zijn veel variaties, maar geen een ervan is waar. Een vogelspin kan haar eitjes onmogelijk in een tropische kamerplant of een cactus leggen. De hoge temperatuur zou de spiderlings (dit zijn de jongen van een vogelspin) doden. Daarom zal een vogelspin haar eieren in een zelfgesponnen cocon leggen in holen onder de grond, waar het koeler is.
Ten tweede: vogelspinnen kunnen niet fluiten. Er bestaan weliswaar soorten die een sissend geluid kunnen produceren met hun kaken om natuurlijke vijanden af te schrikken, maar niet luid genoeg om de man in dit verhaal in die mate op te vallen. Zelfs als de vogelspin echt in de kamerplant zou zitten, zou het geluid nauwelijks hoorbaar zijn.
In de variant op dit verhaal, “de bewegende bananenplant”, ook op deze site te lezen, zou de vogelspin de plant doen schudden. Ook dit is onmogelijk: een vogelspin heeft simpelweg niet genoeg kracht om dat te doen. Dat een vogelspin een cactus zou kunnen laten ‘exploderen’, zoals in een variant op dit verhaal wordt gesuggereerd, is al helemaal absurd.
(Voor de mensen die denken dat de vogelspin samen met haar honderden jongen wel de kracht zou hebben om dit te doen: de jongen van een vogelspin zijn erg broos, en bezitten bijgevolg maar weinig of geen kracht.)
Dit verhaal speelt in op zowat de meest voorkomende fobie: de angst voor spinnen. Veel mensen blijven dit verhaal stellig geloven en verkondigen, net om die reden. Maar wetenschappelijk gezien KAN het gewoonweg NIET.”
