Een rijke oude Japanner wist dat hij niet lang meer te leven had. Deze miljonair had een gruwelijke hekel aan zijn zus en diens man. Zelf was hij nooit getrouwd geweest dus zijn erfenis, toch zo’n slordige 85 miljoen gulden zou naar zijn zus gaan.
Dit wilde de miljonair ten koste van alles voorkomen. Daarom bedacht hij een plan. Nou had hij niet zo veel tijd meer en hierdoor vielen het opmaken van het geld en het doen van schenkingen af. Het Japanse recht heeft als voorwaarde dat een schenking boven de 100.000 yen minimaal een jaar voor een overlijden dient te worden gedaan, op straffe van nietigheid, omdat eventuele schuldeisers anders benadeeld zouden worden.
De man bedacht wat anders. Hij maakte een afspraak bij de notaris en de timmerman en twee weken laten stierf de multimiljonair.
De notaris liet de zus van de miljonair weten dat haar broer haar alles had nagelaten. Er waren echter twee voorwaarden aan de erfenis: ten eerste wenste de man op volle zee begraven te worden. Ten tweede mochten de details van het testament pas na de begrafenis op zee worden ingezien. Verder bleek uit het testament dat haar broer reeds de hele begrafenis vooraf had geregeld en betaald.
De volgende dag voer een gehuurde visserboot de zee op en stopte na 50 mijl. De zeebodem was hier zo’n 6 kilometer diep. De kist, die per kraan op het schip was gehesen vanwege zijn zwaarte, gleed van de boot af en zonk onmiddellijk. De zus pinkte voor de vorm een traantje weg en haastte zich naar de notaris. Deze overhandigde het testament en toen ze het opende, zat er enkel briefje in waarop stond:
“Lieve zus,
De afgelopen twee weken heb ik al mijn geld van de bank gehaald en hiervoor platina gekocht. Hiervan heb ik een mooie kist laten maken en deze heb jij net te water gelaten. Veel succes met duiken.
Groeten,
je broer.”
Waar of niet waar?
Het verhaal is een aftreksel van een verhaal van Frederick Forsyth uit zijn boek “Er zijn geen slangen in Ierland”. In dat (fictie-)verhaal ontvangt het plaatselijke weeshuis een anonieme cheque van miljoenen.
