Op een zondagochtend zit de kerk voller dan normaal. Er is een doopdienst en de trotse jonge ouders hebben hun familieleden bij elkaar geroepen om dit heugelijke feit te vieren.
Na de mooie doopsdienst stromen de felicitaties binnen bij de jonge ouders. De baby, moe geworden van al die aandacht, is in slaap gevallen. De ouders, druk met de gasten geven de oudste dochter de opdracht om de baby in haar maxi-cosi maar even in de consistorie neer te zetten zodat ze ongestoord haar slaap kan voortzetten.
De temperatuur in het kerkgebouw loopt aardig op en veel bezoekers zoeken een plaats waar ze hun jassen kwijt kunnen. De consistorie is een aardige oplossing. Lukraak worden de jassen door de deur naar binnen gegooid. Een grote jas komt op de slapende baby terecht. Meer jassen volgen.
Als de koffiesessie na de dienst voorbij is, besluiten de ouders de baby naar huis te brengen. Zij treffen hun baby dood aan onder een enorme berg jassen.
Waar of niet waar?
Dit verhaal doet nog wel eens de ronde bij leden van de Gereformeerde Gemeente. Het verhaal heeft een duidelijke moralistische inslag: ouders laat uw kinderen nooit alleen.
