Howard Stevenson werkte als waarzegger in Parijs. Hij voorspelde er het leven van (meestal) touristen. Zijn job verdiende niet echt goed maar zoals hijzelf zei, je zwanste maar wat en de klus was geklaard.
Maar toen dezelfde man een waarzegger-vriend ging bezoeken in New York kreeg hij schokkend nieuws te horen. Hij zou over twee weken sterven door een busongeval, hij kreeg de dag, het uur, de minuten en zelf de seconden te horen. Als waarzegger nam hij dit met een korreltje zout maar nam zich toch voor om over twee weken de hele dag thuis te zitten, kwestie van het zekere boven het onzekere te nemen.
Toen zijn gedoemde dag aangekomen was bleef hij , zoals gepland, de hele dag thuis. Maar minuut na minuut ging voorbij, het trage tikken van de klok maakte hem langzaam aan gekker en gekker. Hij stond eens recht, keek naar zijn horloge en zette zich weer neer. Het gevreesde uur naderde, alweer stond hij recht, keek op zijn uurwerk en trok uit nervositeit bijna de helft van zijn haren uit.
Een minuut voor het beangstigende tijdstip schreeuwde hij het uit, beet een stuk van zijn vinger af en rende naar buiten. Zonder kijken stak hij de straat over en werd door een bus overreden.
Waar of niet waar?
Het verhaal kan niet waar gebeurd zijn. De man is alleen. Hoe kunnen wij dan zijn gedachten weten?
