Vrienden van collega’s hebben een zoon van twaalf jaar met het Down syndroom. Een paar weken geleden gaan ze een dagje naar Drayton Manor, een dierentuin annex attractiepark. Lopen een beetje rond, zoon ziet een wildwaterbaan, wil erin. Krijgt te horen: niet nu, dan wordt je drijfnat, we hebben geen droge kleren bij ons, misschien later.
Een gezellige dag later en de familie denkt erover om naar huis te gaan. Zoon vraagt of hij nog een kwartiertje in zijn eentje mag rondkijken. Omdat het een brave jongen is, die best wel zelfstandig is, stemmen zijn ouders toe, met wijze raad wat Goed is en wat Fout is en waar hij papa en mama zometeen weer ziet.
Zoon dribbelt weg. Ouders blijven achter. Komt de tijd, komt geen zoon. Ouders een beetje ongerust. Na een uurtje zoeken hebben ze hem nog steeds niet gevonden en ze raken bijna in paniek. Dan komt er in de verte een drijfnat jongetje aangedribbeld. Druipend van top tot teen. Rugzak, schoenen, kleren. Alles nat. Stevige vermaning. Behulpzame dierentuinmedewerkers worden bedankt. Familie rijdt naar huis.
Thuis wordt zoonlief meteen naar de badkamer gestuurd om een bad te nemen. Ouders blijven beneden met een kop thee om op adem te komen. Plotseling klinkt er uit de badkamer een verontrustend geluid. Ze sprinten naar boven, openen de deur en zien daar hun zoon in bad zitten met een pinguin.
Hij had een pinguin gevangen, in zijn rugzak gestopt en mee naar huis genomen.
Vader belt de dierentuin. Die gelooft hem niet. Vader houdt vol. Ze geloven hem nog steeds niet, maar tellen toch het aantal pinguins na. Ze geloven hem. De pinguin wordt teruggebracht, verrast, maar ongedeerd. Leek het niet erg te vinden om in een rugzak te zitten. Helemaal donker. Pinguin valt in slaap.
Dierentuin maakt geen problemen gezien mentale toestand van zoon, maar onduidelijk is of hij daar ooit nog welkom is. Het zal nog lang duren voor hij ooit weer in zijn eentje even weg mag dribbelen.
Waar of niet waar?
Door de vorm waarin dit verhaal geschreven is, lijkt het verhaal authentiek. Dat is het niet. Volgens diverse geruchten zou het voorval hebben plaatsgevonden in het New England Aquarium in Boston.
Er is begin december 2005 in Boston zelfs een persconferentie gehouden om te melden dat het hier om een broodje aap gaat.
De Amerikaanse urban legends-website Snopes ontdekten dat een vergelijkbaar verhaal al in 1993 in een Amerikaans boek met broodje aap-verhalen stond. Een variatie op bovenstaand verhaal is ook te vinden in het kinderboek ‘Tina en de pinguin’ van Heather Dyer uit 2002.
