Op een vliegveld in Australie zijn op een dag een paar mannen die daar werken wat baldadig aan het doen. Ze moeten bagage uitladen van passagiers. De mannen pakken een koffer en smijten die naar een collega, het gaat erom dat die collega de koffer ook echt vangt. Soms lukt dat, vaak ook niet.
Het spelletje houden ze zo nog even vol, totdat een man een koffer zo hard naar zijn collega gooit dat de koffer openbreekt. En tot ieders verbazing rolt er een grote witte en vooral dode poedel uit. De mannen zijn verbijsterd. Wie stopt er nou een hond in een koffer? Waarschijnlijk om zo wat geld uit te sparen. Maar wat moesten ze nou? Ze hadden een hond vermoord dankzij hun baldadigheden.
Een van de mannen komt op het idee om gewoon een identieke hond te kopen, en die er weer in te doen, zodat het lijkt alsof ze heel voorzichtig met de koffer zijn omgegaan. Zo gezegd zo gedaan. De man gaat zoeken naar zo’n zelfde hond en komt na een uur weer terug met een levende witte poedel. Ze stoppen de hond in de koffer en ze zweren er nooit iets over te vertellen.
Vermoeid van de lange reis, komt een Australische vrouw weer thuis. Ze opent haar grote zwarte koffer, waar haar poedel uitspringt. Ze kijkt, knippert even met haar ogen en valt flauw.
Wat was er gebeurd? De vrouw had op haar reis haar poedel meegenomen, maar al de drukte was de hond te veel geworden en had het leven gegeven. De vrouw wilde haar dierbare vriend een eervolle plaats in haar tuin geven dus nam de hond weer mee in haar koffer. Ze kwam thuis en opende de koffer en de hond leefde weer!
Waar of niet waar?
Dit is een verhaal waarvan teveel vliegveldmedewerkers beweren dat het waar is omdat ze iemand kennen die weer iemand kent die het heeft meegemaakt.
Het verhaal wordt overal ter wereld verteld, en er zijn dus nogal wat verschillende vliegvelden waar het gebeurd zou zijn. Het verhaal valt dus in de categorie ‘niet waar’.
