Een beveiligingsagent komt voorlichting geven over diefstalpreventie aan een middelbare school. De man legt uit dat er uit het warenhuis waar hij werkt voor tienduizenden guldens per jaar gejat werd, maar dat dat aanzienlijk was teruggedrongen door meer en extra beveiliging. De klas schiet in de lach. Een leerling vertelt dat jatten een eitje is.
Van het een komt het ander en de beveiligingsagent gaat een weddenschap aan. De klas mag de volgende dag proberen te jatten in het warenhuis, zonder dat er een aanklacht tegen ze zal worden ingediend. Maar dan moeten ze wel alles wat ze weten te jatten eerlijk verzamelen en de dag erna weer teruggeven. Het gaat puur om de sport.
De volgende dag gaan de leerlingen vol ijver aan de slag. Een van de leerlingen presteert het zelfs om in een stofjas het magazijn binnen te lopen en met een strak gezicht en drie video’s weer naar buiten te lopen. Leerlingen die gesnapt worden, vertellen van de weddenschap en worden vervolgens weer vrijgelaten.
De dag na “jatdag” betreedt de beveiligingsagent het klaslokaal. Vooraan op tafel ligt een stapel kleren, een aantal boeken, een tennisracket en wat klein grut. De leerlingen bekennen schoorvoetend dat de beveiliging veel beter was dan ze hadden verwacht. Tevreden en met de spullen onder zijn arm keert de beveiligingsagent terug naar het warenhuis.
Pas bij de inventarisatie aan het eind van het jaar ontdekt het grootwinkelbedrijf dat er dat jaar meer dan ooit gestolen is. Volgens berekeningen hebben de leerlingen tijdens hun jatdag waarschijnlijk voor meer dan een ton aan spullen buitgemaakt.
Waar of niet waar?
Het verhaal zou eind jaren zeventig of begin jaren tachtig hebben plaatsgevonden in Groot Brittannie. Het ontbreken van namen en andere verifieerbare gegevens doet echter vermoeden dat het hier om een verzonnen verhaal gaat.
