Aan het eind van de twintigste eeuw voerde Dienst Omroepbijdragen fanatiek campagne om zwartkijkers ertoe te bewegen zich aan te melden en op die manier een fikse boete te ontlopen. Een student dacht slim te zijn en meldde zichzelf aan. Op het aanvraagformulier vulde hij echter in dat hij alleen in het bezit was van een radio. Dat scheelde de helft in de kosten.
Enige weken hierna werd er bij de student aangebeld.
“Goedemiddag. Dienst Omroepbijdragen. U heeft zich enige tijd geleden aangemeld. U heeft alleen een radio. Klopt dat?”
“Ja dat klopt”.
“Dan vindt u dat vast niet erg als ik even binnenkom om dat te controleren.”
Midden in de kamer van de student stond echter een bakbeest van een TV.
“Ja,” zegt de student. “Die is stuk.”
“Goed”, zegt de controleur. “U heeft er vast geen bezwaar tegen als ik dat even controleer.”
De man doet de TV aan. Perfect beeld. Grijnzend kijkt hij de student aan. Die aarzelt geen moment. Hij pakt de TV en gooit deze met kracht aan gruzelementen.
“Zoals ik al zei: ik heb alleen een radio.”
Waar of niet waar?
Dit verhaal stond in 1992 in de Arnhemse Studentenkrant KRAS. Het werd daar opgevoerd als waargebeurd verhaal. Het is echter zeer de vraag of dat ook inderdaad zo is.
Het verhaal toont namelijk zeer veel verwantschap met een studentenlegende die al tientallen jaren oud is:
Een agent houdt ’s avonds laat op een Amsterdamse gracht een fietser aan omdat hij fietst zonder licht. Als de agent hem vertelt dat hij hem daarvoor een bekeuring geeft, gooit de student de fiets in de gracht. “Over welke fiets heeft u het?”
